Salam.....
01/02/2016 - tarikh yg xkan pernah liena lupe smpai bile2... Ma telah pergi buat selama- lamanye... Bile bace balik entry2 dlm blog ni, kalau korg perasan mesti ade je liena sebut ttg ma,but now everything hanya tinggal kenangan... Byk bende yg liena nk recap balik ttg ma, bukan utk meratapi tapi sekadar ingin berkongsi cerita...betapa berharganye seorg ibu dlm hidup liena, yelah setelah bat pergi ma lah yg bersusah payah membesarkan kami semua... Semoga dengan apa yg diceritakan ni mampu buat korg semua menghargai ape yg korg masih ade dan berasa bertuah kerana korg masih berpeluang ada mereka di sisi....
Akhir tahun 2013..
Semua bermula pd saat ni, ingat lain time ni ma dh mule sakit2 tapi oleh kerana liena duk jauh jadi byk bende yg adik beradik laen rahsiekan drp liena, katenye xnak liena risau dan dorg tau kalu bgtau liena mesti liena akan balik jugak camne pn... Kerana trlalu lame merantau inilah dugaan paling hebat bile berjauhan dgn family.... Bile balik kg skali, tgk ma memang x sihat, sakit teruk.. Macam2 penyakit ade.. Ditambah pula dgn usia yg dah meningkat, yg xde pn jd ade... Mase tu, dah xleh nk fikit pape dah, yg ade pkir cume nak berhenti kerja dan nak balik jage ma kt kg...cukupla beberape tahun duduk merantau.... padahal mase tu la, bos tawarkan kerja permanent siap offer lg nak gaji berapa,dahla tu keje impian dah, kwn2 rapat plak semua ade kat kl... Bile ingat balik, kelakar pun ade...sbb time tu terus mintak berhenti keje pdhal balik kg xtau lg nak keje ape, dgn nak byr bulan2 keretanye, naseb baek ade saving sikit lg..... Bile memilih utk balik ke terengganu, time tu liena betul2 balik dgn tinggalkn semua impian liena, kawan rapat...
Awal tahun 2014....
Ma dimasukkan ke hospital sebab hypo, dalam seminggu jugak...time ni alhamdulillah, dah selalu ade di sisi ma...sebab dah berhenti keje dah...dengan kuasa Allah, ma beransur sihat selepas beberapa bulan lps tu... rase berbaloi sgt berhenti kerja time tu bile tgk perubahan ma, adik beradik laen ade tapi macam biase la liena bongsu, yg laen dah kawen dan dah ade tggungjawab laen jgk.... Lps je ma dh ok, baru mule cari keje, dan Alhamdulillah Allah tolong lg, terlalu mudah liena dpt keje time tu, banyak panggil interview dan akhirnye dpt keje kat bandar terengganu...mugkin dengan niat yg betul, keje x sampai 2 bulan, dapat lg offer keje yg lebih baek dan tmpt yg dekat dengan rumah... Allah tau ape yang kite nak, niat nak jage ma so die tolong bg keje impian dan tmpat dkt dengan rumah....dlm mase 2 tahun alhamdulillah ma xde sakit berat cume perlu gi medical checkup beberape bulan sekali ke hospital,lepas tu tiap ari kene cocok insulin tuk kencing manis.... Dan biase selalu ambik cuti tuk gi teman ma ke hospital..
Akhir tahun 2015..
Doktor cakap buah pinggang ma makin teruk, dan nak kena tebuk.... Tapi tunggu sehingga checkup 22/02/16 ni plak utk buat keputusan.... Mase tu kteorg adik beradik dah buat keputusan utk x benarkan doktor tebuk, nak cuba berubat cara tradisional....
Awal tahun 2016...
Kebetulan abg ipar, mak n ayah die nak pergi umrah, tetibe bincang dgn abg pi nak hantar ma skali... Sbb bile nak biarkn dia pergi sesorg mesti susah sbb x brape sihat, jd rasenye time ni mase terbaek....Alhamdulillah, impian ke-4 liena dlm entry "my dreams" hampir tercapai.... Tapi kite hanye merancang, Allah yg tentukan..sepatutnye tarikh 25/02/16 ma pergi umrah tapi x sempat.... Ma dah pergi buat selamanye selepas seminggu duk hospital dan 2 hari dum rumah selepas keluar hospital... Alhamdulillah, selama ma duduk hospital hanye satu malam liena xdpt nak jage, ari2 laen sllu ade berjage.....Sebab masuk hospital suspek denggi, tp xde denggi pn, doktor cume cakap toksin dlm badan ma terlalu tinggi, buat pinggang xteruk sgt... Sebenarnye mase balik ma dan segar sikit, betul2 x sangke malam tu ketika tetibe die sesak nafas rupenye dah tibe mase die utk tinggalkan kami semua.... Tapi satu lg kuasa Allah tnjuk kt sini...Ma ade cakap, kalau die gi tanah suci nanti satu bende je dia nak mintak, die nak doa supaya semua penyakitnye sembuh... Alhamdulillah walau x sempat ke sana tapi Allah dah makbulkan doa ma...mase nak keluar hospital, doa sahkan ma dah xde darah tinggi dan kencing manis...dan doktor dah x bagi ubat pun utk penyakit2 tu...buah pinggang pn still tahap normal cume toksin dlm badan je tinggi...bayangkan kencing manis yg sebelum ni hari2 cocok insulin tetibe dah baek terus, darah tinggi yg tiap kali gi check naek tetibe xde...pelik tapi tula kuasa Allah...Alhamdulillah.... Dan ma pergi dengan begitu mudah sampai ramai org x sangke, kalau org laen x trkejut dgr berita tu, apatah lg anak2 ni.... Dan skrg kehilangan betul2 dirasai.....
Apa yg dikongsi bukan tujuan utk menunjuk yg liena dh buat yg trbaek selama die ade, kalu diikutkan sebenarnye trlalu sekejap mase yg liena spend utk jage ma sebab liena selalu belajar n keje jauh.....dan jika dibandingkan dgn susah payah ibu jaga kite drp kecil smpai skrg, mmg xkn prnah cukup pn kte nak balas jasa die tu...tapi ape yg liena nak ketengahkan ialah hargai mereka selagi mereka masih ade, dan utamakan mereka daripada segalanye, percayalah Allah akan sentiase tolong kite jike kite selalu utamakan mereka....
Sejujurnya bukan senang nak hidup tanpa kedua ibu bapa, apatah lagi bile adik beradik masing2 dah berkeluarga, kite nak kene survive sendiri...rumah besar tapi kosong, tiade lagi tempat mengadu, tiade lagi tempat utk bergantung....xde lagi org yg kite boleh refer.... Liena dah mula rasai sekarang, tapi mungkin ini dugaan utk liena, dan mereka tau anak mereka kuat, insyaallah :) ... Dan Allah lebih sygkn mereka... Sentiase la bersangka baek, kerana Allah dah susun baik2 jalan cerita hidup kita..... Semoga roh kedua ibu bapa liena dicucuri rahmat dan ditempatkan di kalangan org2 beriman...Amin AlFatihah utk Ma dan Bat... RINDU YANG BERPANJANGAN...
